Dudak büker anılar, ağlamaklı çocuk gibi.
Yetim kaldı bu hayat şu çileli boş dünyada.
Yaşlar akar gözlerden tane tane boncuk gibi.
Gönül inler, his ağlar; kulak veren yok feryada.
Sensizliğe yerinmem, bir şey değil çekme tasa.
Omuzladım ezelde, ben bu yüke alışığım.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta