Gün yüzüne güneş ışığı çıkana kadar,
Yorganın altına saklarsın kendini,
Sonra perde indirirsin gözlerine istemeden,
Sabahı beklersin,
Işık ararsın kendine,
Cahil insan bildiğini sanır,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta