Cahil, canı katleder, vicdan azabı duymaz,
Bir masumu öldürür, ardına bile bakmaz...
Cahil, iftira atar, bunu kuvvet zanneder,
Suçtan kurtuldum diye bana bir şey olmaz, der…
Cahil, eğitildiğinde, anlar cahilliğini,
Bilmeden ettiği bütün zalimliğini…
Cahilin nefsi zayıf, cesareti yüksektir,
Dostu eğitimsizlik ve de bilgisizliktir...
Bilgiyi kullanamaz, her şeye öfkelenir,
Nefsi baskılayamaz, kindar ve hiddetlidir...
Her şeye alınacak, vahşi ve de kabadır,
Şiddet ve saldırganlık, onunla akrabadır...
Cahil, kötülükle dost, iyiliğe düşmandır.
Hakikati reddeder, Rab’bine isyankârdır...
Cahilden toplumuna, bir fayda gelmemiştir,
Ailesi, çocuğu, rencide edilmiştir...
Yakınları zararda, endişe içindedir,
Kötü örnekler ile cahile tepkilidir…
(2007)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 29.5.2011 18:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!