Cahillik Şiiri - Mustafa Özdemir 4

Bir kuzu gibi korpeydim bende
Yâr basında otlar bitmeden önce
Kör etti dehr im esginim yelim
Tad verip burnumdan almadan önce

yolcu sanırdım kendimi deryalar benim
Yol şöyle dursun su bilmez küreğim
Batırdığım ayım yıldızım güneşim
Yön bildim karaya vurmadan önce

Ben mestan gönüller peymanesiydim
Kuruyan testinin son katresiydim
Naramdı ahuzar ah ile mesttim
Mey diye dertleri sunmadan önce

Gönülde kaftandı tabiatı dünya
Mahzubtu bolca mehtabıyla
Kuşandım sandım haddizatında
Bir yakam diğerinden kopmadan önce

Safaydı tezgâhım alır satardım
dökerdim içimi haraç mezattım
kar-ı zararı umursamazdım
feleğin cebiri şaşmadan önce

topraktım bağrımda yelem tutardım
zahirse de kelam acizem arardım
lisan yetseydi badirem yazardım
kader veznini kurmadan önce

darül beka yakındı oysa
bu aynada ki kim tükenen yolsa
dünyanın esansı kokusu buysa
misk bildim leşine batmadan önce