Bugün cahilliğim küçücük bir kısmını,
Yok ettim.
Nasıl mı?
Diyelim seksen birden,
Doksan dokuza,
Kadar duyardım.
Biri birisini başka bir yere yolcu ederken,
“ Allah’a emanet… “ derdi.
Şimdi her yerde herkesten duyuyorum.
Bir hayat tecrübesi olanı aradım.
Sordum:
“ Ne demek? “
“ Ne oluyor? “
Anlatsana.
Karşıdan gelen cevap vurucuydu.
“ Millet herşeyden ümidi kestiği zaman bu lafı kullanır. “
Acı bir tablonun habercisiymiş.
Muharrem de cahilliğinin küçük bir kısmını yenmiş.
Kayıt Tarihi : 24.10.2020 23:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muharrem Güney](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/10/24/cahilligim-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!