Gönül oltasını aşk ummanına
Salınca benliğim üzdü cahiller
İnsanlık yolunda dost harmanına
Dalınca benliğim büzdü cahiller
İkilik çarkında etmem seyahat
İnsanı ayırmak asıl kabahat
Bütün gerçeklerden birer nasihat
Alınca benliğim süzdü cahiller
Uzak tuttum kötülerle arayı
Petekte gözledim dertli arıyı
Sevgi sınavında her bir soruyu
Bilince benliğim kızdı cahiller
Çıkardım sesimi en gür tonunda
Eşitlikten sual sordum sonunda
Zulmün karşısında mazlum yanında
Olunca benliğim ezdi cahiller
Yoksuni itikat ettim ilime
Yobaz kast eyledi tatlı canıma
Mansur gibi bir çarmıhın önüne
Gelince benliğim yüzdü cahiller
Kayıt Tarihi : 18.7.2021 13:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
