Cahilim Hep Mavide Kaldım

Fazladır insanın cahil yanları…
Üstelik var ilk insandan bu yana!
Bilgelik pek takılmadan bunları
Önceden görüp varmaktır farkına...

Benim de oldu çok cahil yönlerim
Bu öyle ayıplanacak değildir...
Utanmasam da, derken çekinirim!
Biliyorum, cehalet insanidir!

Benim de oldu çok cahilliklerim!
Girerken hayatımın sınavına
Bilmeden akşam demli çaylar içtim!
Uyanmadım sabahın şafağına(!)

Ertesi gün sayısalda dağıldım!
Sanki şeytan gizlenmişti bardağa!
Zar zor son yarım saatte yaptığım
Sözel ile girmiştim Siyasal’a…

Ve beni kurtarmıştı son tercihim!
Sormayın okulu sevdin mi diye!
Hayır hayır! Nedense sevemedim!
Bitirdim bir diplomam olsun diye.

Herkes olur haklı, eğer sorarsa;
Bazen demli içmiştim akşamları.
Gitmek bir saat tutmazdı okula.
Akşam eve dönüş tam iki katı.

Çok yorardı dönüşün yokuşları!
Ancak o gün çıkmadım bir yokuşa.
Yorgunluk uyuturdu çaya karşı.
Bir gün önce gittim şehre araçla.

Yaptığım gibi sınav akşamında
Bilmezsiniz ben ne hatalar yaptım.
O talihsiz akşam kıramazsam da
Ben hayatımda çok bardaklar kırdım...

Bazen cehaletten çaresiz kaldım...
Göremedim renklerin ahengini!
Ve istemeden ne gönüller kırdım!
Çok sevdim ben turkuaz mavisini...

Ozanın dediği gibi cahildim!
Ben de şu dünyanın rengine kandım!
Bilmediklerim çok, hala öyleyim...
Ve bu yüzden ben hep mavide kaldım!

Pendik/23.01.2022