Niyetini bilmeden, özünü göremezsin,
Özü kirli olana, her sözü veremezsin…
Önce karar verene, edemezsin nasihat,
Cahil görmez sonunu, yapamazsın izahat…
Ana, bilir her şeyi; O, kızına taht kurar,
Kız saymıyor Ana’yı, boşa kendini yorar…
Kaptırmışsa gönlünü, düşünmeden hiç zarar,
Akıl, Ana bir yana; bahtı kocada arar…
Ana bilir kızının yapacağı yanlışı,
Uzakta koca bulup, ateşlere yanışı…
Çevresinde çok gördü vaatlere kanmışı,
Ayamadı bir türlü gafletlere dalmışı…
Koca, onu getirir; ailenin başına,
Hükmeder aileye, bakmaz gözün yaşına…
Başına gelenleri diyemez sırdaşına,
Pişmanlık fayda etmez, dövünmeler boşuna…
Artık koca belirler geleni, gidenini,
Kendi eliyle seçer, koyunu güdenini…
Sarmıştır artık yara, büsbütün bedenini,
Koysalar da tabuta, soramaz nedenini…
Sivrisinek saz olur, isteyerek duyana,
Davul bile az gelir, kulağın tıkayana…
Gerek yoktur her sözü, laf ile de beyana,
Bir bakış bin söz eder, bakıştan anlayana…
Kız bilseydi bunları, saymaz mıydı ANA’yı?
Düşünmeden sürüye, sokar mıydı DANA’yı?
Şahan der ki ibret al, beyaz sanma karayı,
Benim gibi görseydi, ister miydi SARAY’ı?
Kayıt Tarihi : 27.12.2011 12:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!