CAHİL İNSAN SUSUZ TOPRAK GİBİDİR
Tohum ekme çorak kıraç bir yere
Cahil insan susuz toprak gibidir
Yeri yurdu yönü rüzgâra göre
Dalından kopmuş bir yaprak gibidir
Sevdanın ateşi eğer
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Devamını Oku
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta