Cahil Anam! Şiiri - Ali Koç Elegeçmez

"Hiç okula gitmedim, cahilim! “derdin
Bize anaç kuş gibi kol kanat gerdin
Gökkuşağı renkleriydi mutluluk rengin
Bu yüzden karanlığı sevmedim anne

Şu güneş üstüne bir kez doğmadı
Bir kerecik olsun gözün solmadı
Anne senin ızdırabın hiç mi olmadı
Ağzından tek bir sitem duymadım anne

Her sabah mutfakta ilk seni gördüm
Emeğin kokusunda ruhumu ördüm
Anlattığın düşleri de ne zaman gördün
Uyku nasıl bir şeydir bildin mi anne?

İnsan bir kez olsun hiç naz yapmaz mı
“Yeter be, bıktım! ' diye hiç sızlanmaz mı
Anneler gece gündüz hiç yorulmaz mı
Bir kadın çocuğuna kızmaz mı anne?

Altı evlat yitirdin, yine de güldün.
Peygamber sabrını kimden öğrendin
Bu yüzden mi bizlere “sabredin! “ derdin
Söyle sen insan mıydın, melek mi anne?

Sevmek için demek ki tahsil gerekmez
Sevgi; tarlalarda, bağda yetişmez.
Almadığı bir şeyi insan veremez.
Ocakta görmeli, değil mi anne?

Peki sen bizlere nasıl güvendin?
Malını mülkünü ölmeden verdin
Hani sen ”ben tahsil görmedim” derdin.
Verdiğin bu güven biter mi anne?

“İnsanlık vermiyorsa, tahsile vermem.
Otur dizim dibinde ocaktan öğren.
Saygılı ol..! Dürüst ol! .. Başka şey bilmem! ”
Bunları sen nereden öğrendin anne?

“İşinize karışmam, bahtını yaşa.
Kötü yol ve yoldaşa asla bulaşma
Dertlere isyan etme, gelirse başa
"İlk önce Râb’binize sığının “derdin.

Yetmiş sene kolay mı, kutlarım anne
Özledim, gir rüyama göreyim anne
Uzat ellerini bir de öpeyim
Sana karşı mahçubum affet be anne!

Demek insan sevince ölmüyor anne
Demek insan verdikçe büyüyor anne
Demek insan sevdikçe gülüyor anne
Yine senden öğrendim, nur ol be anne!
.....................*...........