Cahil Şiiri - Abbas Paksoy

Doğruyu söylesem, ters anlar.
Ne akıl vereyim, cahile.
Cahil gidip, cahili dinler.
Ne akıl vereyim, cahile.

Bin çeşit hesap yapar, tutmaz.
Dünya’yı versen gene yetmez.
Bela, başından öte gitmez.
Ne akıl vereyim, cahile.

Öğüt versen, asla dinlemez.
Paradan başkayı, anlamaz.
Din’i İslam, kendi beynamaz,
Ne akıl vereyim, cahile.

Akıllıyım diye, gubarır.
Dost diye, fit verene varır.
İşleri bitmeden, geberir.
Ne akıl vereyim, cahile.

Kanun’u yasa’yı hiç bilmez.
Nizama, intizama gelmez.
Sıkıntıdan, yüzü de gülmez.
Ne akıl vereyim, cahile.

Konuşursa, hep kendi haklı,
Beyninde, nice sırlar saklı.
Paksoy’umun, yetmez oldu, aklı.
Ne akıl vereyim, cahile.