CAHiL Şiiri - Mustafa Yaralı

Asıl cahil cehlinden/ Bilmediğini bilmez.
Kaçar kendi kendinden/ Dönüp irfana gelmez.

İçer gaflet suyunu/ Islah etmez huyunu,
Kalleş oynar oyunu/ Mertçe meydana gelmez.

Belası, sağın solun/ Musibeti her yolun,
Tutkusu başka onun/ Senin sevdana gelmez.

Verdim sanır dilenir/ Bıçak gibi bilenir,
Hiç durmadan ilenir/ Sözü divana gelmez.

Doyumsuz açlık çeker/ Dağlara ekin eker,
Yersiz zamansız biçer/ Oda harmana gelmez.

Ahmağın en şanlısı/ Doğru anlar yanlışı,
Ölü sinek yanlısı/ Diri aslana gelmez.

Figürandan sayılır/ Gösterişe bayılır,
Yabanda ot yayılır/ Bağa bostana gelmez.

Asidir baş kaldır/ Haksız yere saldırır,
Onu bunu kandırır/ Bir gün vicdana gelmez.

Kargaşadır sevdası/ Huzursuzdur yuvası,
Davalıktır davası/ Hakça mizana gelmez.

İnadındaki karar/ Çevreye verir zarar,
Yersiz mesnetler arar/ Hakkı seyrana gelmez.

Sıkça palavra sıkar/ Üstelik üste çıkar,
Cennete koysan bıkar/ Ulu fermana gelmez.

Âdeti din bellemiş/ Dini adet eylemiş,
İlim irfan görmemiş/ Edep erkâna gelmez.

Yalana yalan katar/ Herkese çamur atar,
Dinsize çalım satar/ Kendi imana gelmez.

Kokusuyla rengiyle/ Yüzleşemez kendiyle,
Düşer kalkar dengiyle/ Kâmil insana gelmez.

Doğruyu eğri yapar/ Kavlinden çabuk sapar,
Kullara kulluk yapar/ Bir gün sultana gelmez.

Sözlerim hep kendime/ Cehlimdeki fendime,
Yaralıyım derdime/ Kendim dermana gelmez.

27.05.1997...Mustafa YARALI