Cahide Şiiri - İlker Gezer

Bir doğuştu; yalnızlığa,sevgisizliğe,kendisinin seçmediği bir hayata,doğmak suçmuydu.Ve yaşam onu bu bilinmezliğe doğur-
muş olabilirmiydi? Daha tomucukken koparılan bir çiçekti Cahide.
Ve gelecek,belki de hiç gelmemeliydi...

Daha beş yaşındaydı,
Kendini bulduğu an,yok olmak istediği andı.
Özü olmayan bir babası,acı çeken bir annesi,
Ve daha şimdiden,hayal kuramadığı bir hayatı vardı.

Büyüdü Cahide,yaşı on,yılları yirmi oldu.
Daha kazanmadan kaybeden,küçük kız çocuğu.
Bir vahşinin ellerinde bıraktı kızlığını.
Daha var olmadan yok olan,küçük kız çocuğu.

Etrafını saran onca renge rağmen,siyahtı Cahide.
Gençti artık,geçmişe dair bir yokluktan,
Bir başkasının yüreğinde,doğabilecek miydi yeniden?
Ve bir gün'belki'dedi...

Hiç baba demediği o vahşi adam,
Ve inancını acılarıyla yitirmiş,annesi,
Hiç iz yoktu artık eskiden kalan.
Bir hayat vardı uzaklardan,adı Kenan'dı...

Cahide bir adamın bahar kokulum dediği,
Çok sevdiği karısıydı artık.
Baharda doğan çocuklarına Bahar ismini koydular.
Ve o andan itibaren,yeniden doğdular...

Yeniden doğdu Cahide.
Ve son isteği,son kez mutlu ölmekti.
Olmadı.O karanlık geçmişi,
Saklandığı kuytulardan çıkıp,buldu Cahide'yi...

Ürkek bir genç kız iken,tutkulu bir yosma oldu.Küçükken
kanına işleyen şeytani dürtülerden,kurtulamadı.Canından çok
sevdiği kocasını,defalarca aldattı.Ne Kenan'ı ne de Bahar'ı
bir daha hiç göremedi.
Ve belki de,küçük kız çocuğu hiç büyümedi.Belki de bu
hikaye,başlamadan bitmişti.