Çağrışımlar Seramonisi Şiiri - Tayfun Mutlu

Seviyorum iri çakıl taşlarına yapışıp,
Kurumaya yüz tutmuş yosun kokusunu.
Alır götürür beni lise çağlarında okulu kırıp,
Denize kaçtığımız, sandal kiraladığımız,
O pembe zaman dilimine.

Seviyorum kavrulmakta olan soğan kokusunu;
Alır götürür beni çocukluğuma.
Anımsatır bana akşam yemeğinin hazırlandığını
Ve babamın işten çıkıp eve gelmekte olduğunu.

Seviyorum kışa girerken sobanın o ilk yandığı gün
Mahalleye yaydığı dumanı ve kokusunu.

O uzun kış gecelerinde, yeni yetmeyken,
Burnumuzu cama dayayıp
Ne zaman kar yağacak diye
Lapa lapa ümitler besleyip,
Heyecanla beklediğimiz o günleri seviyorum.

O heyecanın; sabah uyanınca,
Her yerin bembeyaz olacağını umarak yattığımız
Ve de inşallah tutar diye dua ettiğimiz
Soğuk ve puslu kış gecelerine götürmesini seviyorum.

Hala seviyorum orta dalga İstanbul radyosunun hışırtılı sesini.
Şu yüz küsur tane fm istasyonu arasından
Alır götürür beni perşembe akşamları yayınlanan
Unutulmaz Radyo tiyatrosu'na

Değerdi bir hafta beklemeye
Ailece transistörlü radyonun etrafına dizilir
Ve soluksuz dinlerdik radyo tiyatrosunu,
Ya o arkası yarınlar
En güzel yerinde biter ve yarın olmak bilmezdi bir türlü.