Çağrışım... Şiiri - Kübra Gülbahar

Onlar kim?
Onlar benim seslerim, hecelerim...
Tüm cümleler bir bavula toplanmış
Dökülecekleri sayfalardan yoksun...

Başımı ne zaman gökyüzüne kaldırsam
Ya bir martı saç kestirir
Ya bir bulut intihar eder...
Gökyüzü anlayışlı..!
Orada ölümler yokmuş
Kıyımlarda...
İnsanlarda...
Hatta trafik
İş güç..
Yaşam telaşı...
Her yan alabildiğine maviymiş
Maviye umut diyorlar yeryüzünde
Bakıyorum... bakıyorum... bakıyorum...
Bir mavi
Bir umut...
Bu umut o kadar büyük olabilir mi?
Olur...
Olsun...
Olacaksa... artık ayaklarım yere basmasın!

Ne zaman etrafıma baksam
Ya bir insan kanat çırpar
Ya bir duygu sağanak şeklinde ağlar
Yeryüzü asi..!
Burada istenilenler hep bir eksik alınıyor
Her şeyin bir adı var
Her yaşamın bir kargaşası
Her yalanın bir gerçeği
Her gerçeğin bir saçması
Her kuralın bir yasağı
Her yasağın bir cezası
Her ölünün bir duası
Ölecek mi?
Ölsün...
Fikirlerimde gömülsün istiyorum...!