Çağrılarım Şiiri - Mustafa Yılmaz İsmail ...

ÇAĞRILARIM

Çağrılarım uçarken yıldız saman yoluna
Ülker’de bir çağrıdır boğuk haykırışlarla,
Rüyalarım sendeler çağrı çarpar koluna
Uyanırım uykuda gelen şaşkınlıklarla.

Karşımdan uçan feryat kulağımda bir çağrı
Beni uyandırıyor tatsız, katı uykumda,
Feryat devam ettikçe başıma çöken ağrı
Çağrının isteğiyle kaçıyorlar yolumda.

Yıldızın serpintisi beyaz şerit halinde
Acı, hüzün menbası ıslanan mendillerim,
Fezada sallanıyor titreyen ellerimde
Ülkerde bir çağrıdır haykıran hayâllerim.

İsyankar davranışlar çağrının arzusuyla
Gölgemde bir serhoşluk sağa sola çarparken,
Üzülen sevdalarım uyanırlar çağrıyla
Yıldız serpintisine ülkerim de ağlarken.

İslahiye rüzârı saçımı dağıttıkça
Ellerim hep maziye çağrıyla uzanıyor,
Mazinin sayfasını teker teker açtıkça
Gözlerimin önünde bir isim beliriyor.

O’nun beliren ismi kalan hatıraları
Çağrıyla istiyorum önceki seven gibi,
Kahverengi gözüyle mıhlardı bakışları
Hani nerde? Yok şimdi, elim boş kovan gibi.

Birgün bakışlarının mevtunu olmuş idim
Seviyordum o zaman bütün çarpan kalbimle,
Aşkımı ilan edip “Seviyorum” demedim
Kalbimden aşk yarattım platonik sevgimle.

Katar penceresinde bir munis yüz dururken
Beni görmesin diye bir tarafa gizlendim,
Dumanlanan gözümde çağrıyla istiyorken
Onun için dökülen göz yaşımı silmedim.

Gitti ta uzaklara lakin şimdi kalbimde
Yaşadıkca yaşıyor koyuruyor bir feryat,
Çağrıyla selamları gönderiyor ülker de
Çağrı devam ettikçe boğuluyorum heyhat…
- 03.07.1961 – İslahiye

İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul