Çağrılan Çocukluğum Şiiri - Çiğdem Demircan

Seninle çocuk oluyorum,
kapılarını açan adam
Seninle çocuk oluyorum.
Gittikçe de açılıyor kapın.
Küçüldükçe büyüyorum...
Sıyrılıyorum yapmacıklıklardan,
çıkarıyorum büyüklük maskemi
ben oluyorum.
Gülümsüyorum bana
Gülümsüyorum sana...

Gülümsüyorum çocukluğuma,
Bir devin elinden tutuyorum,
Bir “kirpi”ye sarılıyorum,
Beni getiren leylekle yürüyorum kayalıklarda,
Bir sandalyeden düşüyorum.
Katıla katıla ağlıyorum
Katıla katıla gülüyorum

Öyle rahatlıyorum...
Öyle rahatlıyorum ki...
Kendimi masal yapıyorum
kendi gerçekliğimde
Seni gerçek
hiç varolmamış sende.

Seninle yok oluyorum.
Seninle açılan bir kapı.
Kapının arkasındaki sen,
Kapının arkasındaki yokluk...
Yokluğa gülümsüyorum,
Sana gülümsüyorum.
Katıla katıla gülüyorum...
Katıla katıla ağlıyorum...
çocuk oluyorum...

1 Kasım 2003