Çağrı Şiiri - Funda Söylemez

Gel
Yokluğuna inanmak istemediğim
Gel ki
Anlam bulsun beklemelerim
Hüzünlerim, tekrar tekrar yıkılmış kulelerim
Hepsinin ruhunu anacağım, gel
Hayal kırıklıklarımın gönlünü alacağım

Bir ağaca dönmüşüm bekleme vakitlerinde
Koca ormanın herhangi bir yerinde bulmuşum kendimi
Civar ağaçlarla dost olmuşum
Paylaşmışız beklediklerimizi, dertlenmişiz
Yağmur yetişmiş bazen
Serinlemişiz

Salmışım köklerimi en derine
Hiç bir rüzgar eremesin diye direncime
Çok yorulmuşum belki
Çabuk çökmüşüm ama
Kuru kabuklarımın dibinde özsuyum taptaze

Sen gelince
Başını toprağa çevirmiş dallarımla
Uzanıp maviye, dua edeceğim
Sarı sarı ağlayan yapraklarımı
Doyuracağım yeşile, yüzlerini güldüreceğim
Ve filiz vereceğim dökülmeye yüz tutmuş kabuklarımın arasından

Sonra çıkacağız bu ormandan
Dost ağaçlar sevinecek benim için
Arkamdan su dökmeyecekler
Bilecekler dönmeyeceğimi

Deniz olacağım bu kez
Okyanusa karışacağım
Oradan göğe yükselip
Toprağa yağacağım
Ben serinleteceğim bekleyenleri
Sonra yine gök, yine deniz
Yaşamı yaşayacak, yaşama anlam katacağım
Sen hele bir gel de
Bak neler yapacağım

Ağaçlar uzun yaşar
Ümidim de uzun yaşayacak

(Nisan 2005)