Çağrı Şiiri - Zehra Çavdaroğlu

Bırak beni!
Ayrılmanın vakti çoktan gelmedi mi?
Bırak beni! Bırak, gideyim...
Birbirimizden çok da haz etmiyoruz zaten...
Birbirimizin isteklerini bile sevmiyoruz.
Hatta öyle ki;
Keşke hiç olmasaydın, dediğim zamanlar oluyor...

Bırak beni!
Artık, terk etmeliyiz birbirimizi.
Bu birliktelik zarar veriyor herkese...
Bırak beni! Bırak, gideyim...
Belki adını bile bilmediğim, uçsuz bucaksız diyarlara
Belki de beni çağırdığından emin olmadığım
Ama tüm benliğimle çağrılmayı talep ettiğim topraklara;
Mekke'ye,
Medine'ye,
Kudüs'e...
Beni bekleyenler var;
Filistin'de,
Arakan'da,
Türkmenistan'da,
Suriye'de,
Afganistan'da
Ve adını saymadığım daha bir sürü yerde,
Hepsi ayrı ayrı yüreğimde,
Bekleyenler var, gitmeliyim...
Bırak beni! Bırak, gideyim...
Durmak ağır geliyor artık!
Beklemek zulüm!

Bırak beni!
Sence de çok eziyet etmedik mi?
Çok yıpranmadık mı?
Dünyada onca zulüm varken bir de biz zulmetmeyelim birbirimize...
Bırak beni! Bırak, gideyim...
Bırakırsan belki kendimi eksik hissederim
Ama senle de eksiğim...
Gidersen tökezlerim, boşluğa düşerim belki
Ama sonra toparlarım.
Yeniden ve daha güçlü ayağa kalkarım!

Nefsim!
Bırak beni!
Artık gitmeliyim...
Sevgili'ye...
En Sevgili'ye gitmeliyim...
Vakit çoktan geçti...