Çağrı Şiiri - Emir Kemal

Hüzünbaz bir yürek,
Sadık bir dost ararsan gel yanıma.
Acıtmaya gelmez hep bir yanı çocuk,
Hep bir yanı büyümeyen bir yürek...
Ağlamasını beceremeyen
Belki de bu yüzden ağlamaya muhtaç olan bir yürek istersen
Gel...
Hayata sıcacık bakan ama
Sırf bu yüzden dokunmayı beceremeyen,
Hayatın sürüklediği bir dost ararsan,
Zaman zaman körleşen
Ve bataklıkta gül yetiştirmeye çalışan bir ahmak ararsan
Gel yanıma...
Dokunmasın kimse saf duygularıma,
İşte ben de ağlamaklıyım,
Ben de deliyim,
Ben de en az senin kadar ahmağım diyebiliyorsan...
Her gece saat on ikiyi devirdiğinde,
Alıyorsan eline kalbini,
Ümitlerinle temizliyorsan,
Onlarca sevgiyi,
Aşkı sığdırabiliyorsan küçücük yüreğine,
Aklını yitirmekten korkmuyorsan
Gel...
Gerçek bilginin
Aslında hiçbir şey bilmediğini bilmek olduğunu biliyorsan,
Sana acıyanlara acıyor,
Ağlama diyenlerin haline de ağlıyorsan
Gel...
Sevgilini sevdiğinden dolayı terk ediyorsan,
Onu hak etmediğinden yani...
Yani hep bir yanını ezik görüyorsan
Gel...
Ne olursa olsun unutamıyorsan,
Unutman gerekse de,
Unutamadığın seni çoktan unutmuş olsa bile,
Bir çift söz için ömrün boyunca minnet duyuyorsan
Gel yanıma...
Kandırmıyorsan içinde büyütemediğin çocuğu,
Ölümden bile korkmuyorsan
Gel...
Sana vurana “elin acımadı ya! ”diyecek kadar ezik,
Bataklıkta yetiştirmeye çalıştığın güle uzanan elleri
Kesecek kadar güçlüysen
Gel...
Ağladığımda elini göğsüne koyup ağlayacak,
Güldüğümde kahkahalar atacaksan,
Ve...
Elime batan her dikende senin de canın acıyacaksa,
Bu fakirin sevgisine şaşırmayacaksan
Gel,
İçinde ki çocuğa sor,
Öyle gel...