Diriliş Gazeli Şiiri - İlyas Memiş

Uyan ey asil nesil uykudan uyan yeter.
Kalksın meşum atalet, bitsin bu ziyan yeter.

Bırak kürek çekmeyi gaflet denizlerinde,
Açıl engin sulara kükresin umman yeter.

İn isyan dağlarından gir irfan bağlarına,
Durulsun fırtınalar, son bulsun hazan yeter.

İç yeşil yaylaların berrak pınarlarından,
Kurtul kızıl çöllerden, bataklıklardan yeter.

Bunaldı ruhlarımız asrın dehlizlerinde,
Sönsün ruhsuz aydınlık, kapansın zindan yeter.

Çekilsin bulutların gölgesi zirvelerden,
Açılsın gökyüzünden kapkara duman yeter.

Sensiz zulüm, istila boğdu hak, hakikati;
Dön gel söksün şafaklar, dönsün bu devran yeter.

Varsın kutlu yolları kapatsın puslu dağlar,
Gönlündeki hamiyet, göğsünde iman yeter.

Sen ki tuğranı vurdun ihtişamlı çağlara,
Tarihlere yazdığın görkemli destan yeter.

Yankılansın mehteran ufkunda kıtaların,
Dalgalansın deryalar, yürüsün meydan yeter.

Yağız atlar yollarda yoruldu beklemekten,
Bin artık küheylana yeniden şahlan yeter.

Uyan ki uyansın halk, kalk ki kalksın insanlık;
Dirilsin baştan başa seninle cihan yeter.

Aralık 2012