İlk çağrı...
Düşmeden gecenin en ağırı!
Unut artık geçer;
Gözlerindeki ağrı!
Balkonunda ilk kahvesini içer...
Yine yıllar öncesinden bir çağrı!
Hayal mi?
Gerçek mi?
Tek kalan tatlı bir seda!
Niçin edeceksin ki veda?
Bil, bunda da…
Her sabah gelen taze bir çağrı!
Söz ver!
Bunda yanmasın kimsenin bağrı!
Demiştim; üçü beşe ekle!
Hem elinde bir kelebekle!
Umutla, hep sönmez umutla bekle!
“Ne olur ne olmaz saklını yedekle! ”
Büyükler, böyle der!
Bitmedi kelebek dokunuşları güle…
Yine…
Bak, son gördüklerine;
Tutuşan ellerine!
Gel...
Gel, diye duyulur çağrılar!
Bilirsin, çok iyi bilirsin!
Uçurum önlerinde;
Bekletmedim ümitlerimi!
Sen, her şeyde; her yerde...
Sen; gönülden seversin!
Öyle değil mi?
Saklılar, gözlerinde var!
Son çağrı…
İşte burada beyaz lale!
Niçin gözlerinde şelale?
(22.07.2015 24.00 – Adana)
Arif TatarKayıt Tarihi : 5.8.2015 13:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şimdi… Bitimsizdi! Göl bakışları… Gül akisleri… Özledim aguşları… Gelir güle, güle… Elinde lale! _______ Arif Tatar
Üçü beşe ekleye ekleye, bir gün bakmışsınız ki ömür sona erer. Mahşere kalır vuslat, düşlere kalır kelebek dokunuşları.......
Kutluyorum bu çok hoş şiirinizi ve sizi Arif bey. Nicelerine değeri dost.... Saygım, sevgimle...
tebrik ediyorum
selamlarla
TÜM YORUMLAR (19)