Çağrı Şiiri - Gökçe Durgun

Biliyor musun tenindeki ateş nedendir?
Neden atar kalbin bağrını deşercesine?
Kutlu olsun! Kudretli bozkır seslenmektedir,
Bozkurtlar bir olup acunu titretsin diye.

Bir zamanlar uçuruyordu bu deli rüzgâr,
Ulu atan Oğuz’un kapkara saçlarını.
Şimdi kulağına onun sözünü fısıldar,
Söyle bana, kanın damarlarına sığar mı?

Yiğidim! Başını çevir göğe ve hatırla,
Küskün kandaşını, yok edilen masumları.
Ey benim çileli milletim, sakın unutma!
Tanrı buyruk verirse eritirsin dağları.

Gözlerinde yüreğinin intikam ateşi,
Kurt soylum, ateşinle tutuştur tüm budunu!
Şanlı Türk’ün biri korkutur elbet binleri,
Birliği ise yağının matemi, kâbusu.

O yağmurlu geceyi hisset, endişen varsa;
İşte sana umuttan bir ok, sapla kalbine!
Hepimiz Kür Şad olup koşacağız sonsuza,
İlk vurmalı dizi Gök huzurunda yağız yere…

Gün gelir tek bayrak altında atar tüm kalpler,
Yel olur, savurur acunu Türk’ün soluğu.
Gönüllerdeki Kızıl Tamu benlikten taşar,
Ve kaynar kanlı Türk toprağı, uyanır ruhu.

Gökte dolunay, karanlık ve ıssız gecede,
Gök Börü Tanrı’nın buyruğunu haber eyler.
Türkoğlu unutma! Kür Şad bizi izlemekte,
Yanıyor avuçların, bozkır geçmişi özler.