Çarşı pazar senin olsun,
Bağlar beni çağırıyor...
Cadde sokak senin olsun,
Dağlar beni çağırıyor.
Senin olsun madde para,
Özlemiyle düştüm dara,
Yüreğimde hep bir yara,
Dağlar beni çağırıyor.
Bu şehirler ne sıkıcı,
Sinir stres hep yıkıcı,
Su mecrasında akıcı,
Dağlar beni çağırıyor.
Ver parayı zurna çalsın,
Bırak her şey öyle kalsın,
Acep şimdi kime yarsın?
Dağlar beni çağırıyor.
Varı yoğu seren gelsin,
Vuslatına eren gelsin,
Gönlümüzü deren gelsin,
Dağlar beni çağırıyor.
Duyarlarsa ben, çağırdım,
Uyarlarsa, çok bağırdım…
Başka şeye kör sağırdım,
Dağlar beni çağırıyor.
Âşık Kemal bunca beste,
Solup gider can kafeste,
Kavuşursun son nefeste,
Dağlar beni çağırıyor.
06.03.2008 Kahramanmaraş
Kemal BölükbaşıKayıt Tarihi : 22.10.2013 22:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İçimdeki sonsuz tabiat özlemi, bir su kenarı, dağların muhteşem atmosferi bu şiirin yazılmasına sebep olmuştur.
TÜM YORUMLAR (1)