Çağrı Şiiri - Dinmez Er

nar rengine bulanır uykulu sabahlar
düş görmenin aslını görmekten farkı
dışa açılır kapılar, pencereler içe kapalı
uyur gezer gibi dolaştırır tenhaları, beynim
durduruyor dünyayı hani nerede inecekler?
maskeli yüzler el sallıyor, susuyor pencereler
herkes birşeyler söylüyor, çapraz sorgular
ben neyim, kimim, kiminleyim, nereden geldim?
bakmayın siz onların dediklerine
her kimsem ben, sorgulanan o ben değilim
mum gibi eriyen ruh hallerini anlatıyor şiirlerim

bıraktım içimdeki yağmurları için için ağlasınlar
içimdeki o sonsuzluk, konuşsa benimle biraz, duvarlar
bir şeyler söylese, sonra bir rüya gibi anımsasam
bazen şaşırtıcı durağan, darmadağın ve birden çoşsa
derelere karışır çağıldayıp, gürleyip akar giderse şiir
korkular kuşatır içimi karabasanlar...
gözlerime dehşetin gölgesi düşer
ya ummana ulaşır alıp götürürse dalgalar
sahipsiz kalacak dizelerini...
birşeyler yapmalı, derenin sularına kapılası şiirlerin
önünü kesmeliyim, engeller koymalıyım
haber vermeli, yardım istemeliyim dostlarım,
su samurlarından, değiştirelim yatağını derenin
çaresiz kalmasın, korkular yaşamasın şiir
koş şair koş, yetişin dostlarım şiirleri kurtaralım

dayan kalbim sakın bir sürpriz yapma
koşayım, dostlarımla şiirleri kurtaralım
içmem bir daha ne alkol, ne sigara
kumarda oynamam yeminle sana.
yazanı çok, okuyan, anlayan az olsada
söz, sadece şiir yazarım(!)

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 21 Kasım / 2009 /