Çağrı Şiiri - İsmail Sağır

Yıl 1915
Anadolu kan ağlıyordu.
Ama yılmıyordu, cesurdu.
Düşmana yurt vermiyordu.
Avazı çıktığınca haykırıyordu:
“ Çanakkale geçilmez! ”

Savaş bitmiyordu.
Bir yanda dünyanın itleri,
Bir yanda Türk’ün aç yiğitleri,
Bir yanda ecnebi gemileri,
Bir yanda Elif’imin,
Gözyaşlarıyla ıslanmış mermileri,
Geçilmedi, geçilemedi,
Çünkü inanmıştık, Çanakkale geçilmezdi!

Yıl 2007
Çanakkale’yi gezdik.
Görünce Şehitler Anıtı’nı,
Tarihi hatırladık, gururlandık.
Duygulandık, ağladık,
Bir an o günleri yaşadık,
Fırladık ayağa haykırdık:
Çanakkale geçilmez!

Ey Türk Milleti! Duy beni!
Çanakkale geçilmedi,
Hala da geçilmiyor.
Çünkü Akdeniz geçiliyor,
Güneydoğu seçiliyor,
Amerika tel çekiyor,
Avrupa çelmeliyor,
Uçaklar yüksekten iniyor Ankara’ya,
Ankara seyrediyor.
Biz diyoruz ki, Çanakkale geçilmez!
Kim geçmek istiyor ki zaten?
Açmışız kapıları sonuna kadar.
Gelin diyoruz,
Turist ol, doktor ol, misyoner ol,
Ne olursan ol yeter ki gel diyoruz.
Tavizler üstüne taviz veriyoruz.
Kıbrıs’ı veriyoruz, Kürdistan’ı kuruyoruz,
İstanbul’u sunuyoruz,
Ama doymuyorlar, doymazlar biliyoruz!

Ey Türk Milleti! Duy beni!
Düşman dün neyse bugün de o,
Lakin biz değiştik.
Bir yandan anarken Çanakkale şehitlerimizi,
Kimileri hiç sevmedi,
Düşmanı yurdumuzdan kovan,
Bize cumhuriyeti kuran,
Huzuru, barışı sunan,
Atatürklü geçmişimizi!

Ey Türk Milleti! Duy beni!
Yıkmak isteyenler var cumhuriyeti,
Sözde kurmak istiyorlar şeyh devleti,
Oysa bir bakın Ortadoğu’ya,
Ne haldeler şeyh devletleri?
Nasıl yaşıyor milletleri?
Yoksa, yoksa bize çok mu geldi?
Cumhuriyetin nimetleri…

Ey Türk Milleti! Duy beni!
Seçerken başa getirdiğin adamı,
Vatanını, milletini düşünerek at,
Attığın her adımı…

Ey Türk Milleti uyan! Kalk!
Dön bir bak en yakın komşuna!
Gördüklerin gidiyor mu hoşuna?
Nasıl da yanıyor cayır cayır!
Hiç kimseden yok hayır.
Uyanıp uykudan almazsak tedbir,
Yarın o yangın bizi de yakacak!
Korkarım ki başımızda,
Bizleri bir daha kurtaracak,
Atatürk’ümüz olmayacak!

İğne… … … … … … … … … … … 51

DOST KALEMLERDEN GELENLER....

Ateş yağdırıyordu denizden,
Düşmanın savaş gemileri.
Tabyalarda, göz gözü görmüyor,
Çanakkale yanıyordu! .....ADEM UYSAL

*
Ulusun korkma dedi ceddim bana
Korkan kim, yılıp kaçan kim baba
Ben varım diye haykırıyorum da
Sessiz çoğunluk susuyor hâlâ

Sel olup taştığımda içimdek imânı boğan olamaz
Bendimi çiğneyip aştığımda önümde engel duramaz
Andım var benim ATAMA
Binlerce onbinlerce kefensiz yatanıma
HAYKIRIYORUM geldik o zamana

Susturma vaktidir kem dilleri
Bulup yok etmeli kanlı teröristleri
Olmayınca imanları dinleri
Talan edilmeli toprağımda inleri

Çatılmış kaşı beklerken sancağım
Garbın afakının zırhını aşarım
Yurdumdan alçakları sürer atarım
Ceddime laf edeni tanımam boğarım

Değdirmem kirli elleri mâbedimin göğsüne
Ezanımdır şâhâdetim dînîmin temeli
Ay yıldızımdır benim ruhumun önderi
Düşerken kalleşçe vurulup yere
Dik ve mağrur kalacaktır ardımdakine

Vecd ile bin secde edecektir taşım toprağım
Coşacaktır helâlliğiyle taşıdığım asil kanım
Ben şehit oğlu/kızıyım
haklarını helal edeceklerdir o vakit bilirim
Bana TÜRK GİBİ TÜRK OLMAYI ÖĞRETEN ATALARIM...
*
*kiraz çiçeği*
Gönül Ersin Gürsu

Geçilmez denilen Çanakkaleyi.
Geçtiler ey atam uyanda bir bak.
Biçilmez denilen Türke kefeni.
Biçtiler ey atam uyanda bir bak.

Bizlere haramdır Döktüğünüz kan.
Satılıyor karış karış bu vatan.
Toprağın altında şehittir yatan.
Seçtiler ey atam uyanda bir bak.

Anzak koyu oldu bak Gelibolu.
Analar ağlıyıyor gözü yaş dolu.
Tahkiminen verdi soysuzun oğlu.
Açtılar ey atam uyan da bir bak.....Aşık Korhani.