Gurbet acısını gönülden atan
Elestü bezmine nefsini katan
Efal sıfat zatı Allaha satan
Nefsini kınayıp onayan gelsin
Batından zahire Hakkı çıkaran
Dostunu düşmanı nefsiyle karan
Esmaül Hüsnayı kendinde kuran
Dilini kalbine dolayan gelsin
Aşkı ile yanıp sevgi arayan
Fikir tefekkürle aklı tarayan
Miracın zevkini gönülden duyan
Korkuyu sevgiyle sulayan gelsin
Gafletten arınıp zikire dalan
Taklidi bırakıp tahkiki alan
Tevhidi melâmet dalgasız liman
Gözünü gönlünü yıkayan gelsin
İnsan sıfatını dünyaya seren
Övmeyi yermeyi lisandan silen
Sağı solu değil kendini yeren
Müridi mürşide bağlayan gelsin
Hasedi inadı aşka döndüren
Öfke ile kini susup söndüren
Cennet cehennemi gönle konduran
Elini kolunu dağlayan gelsin
Huriyle gilmana dönüp bakmayan
Gönüllüde pişip akla takmayan
Miskin ladan gibi boşa akmayan
Mürşidi Allaha ulayan gelsin.
26 Şubat 2009
Mustafa TurhanKayıt Tarihi : 2.3.2009 04:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aslında çağrıdur bu, çağrı da insanın nefsinedir, kendinedir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!