Çağrı Şiiri - Fikret İzgi

Sana bu şiiri uzaklardan yazıyorum
Suyun yandığı, ateşin doğduğu yerden
Yasaklar, karanlıklar şehri
Göz yaşları ve hazan mevsimi
Şehr-i Ayrılık, şehr-i yalnızlıktan..
Yosun tutmuş gülmeler burada
Paslanmış kavuşmalar..
Bir renge boyanmış bu şehir
Bir mevsimi yar etmiş kendine
Ve bir dert var başında
Hepside aşktan yana

Kuşlar diyorsun
Kuşlar uçmuyor burada, hayallerde onlar
Sade tek bir canlı varsa
O da eylül kokan papatya
Ne yazık o da yar olmadı bana
Kopardılar! koptu belki istemeden de olsa
Önce boynunu büktü
Sonra kalamam dedi bu topraklarda
Ahh papatya!
Oysaki ne aşkla bağlamıştım sana..

Özlemek mi diye soruyorum bazen kendime
Özlemekse 'hafif kalırım' diyor
'Diline adımı bile alma! '
Bu duyguya var sen isim ver
Ama geçmekte zaman solmakta güller
İsim veremediğim bu derde
Mekan olmakta uykusuz geceler..
Birde geleceksen
Mümkünse ben ölmeden gel..

Ben ölmeden gel sevgilim
Şimdi kulağıma selalar okunmakta
Sanki toprak beni çağırmakta
Senin gidişin bu şehirde
Kıyamet alameti sayılmakta
Kopmadan kalbi kıyametim
Geleceksen tam vakti
Beni senden başkasına
Beni toprağa yar etmeden gel..
Geleceksen yarını bekleme
Vakit geçirmeden gel..