Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Çok manidar bir duruş.Anlamlı, düşündürücü.Lakin yanlış anlamalara da neden olabilecek bir davet.Hoş çok da önemli değil işin bu yanı aslında. Yüreğinizin yangınına bir vaha bulursunuz inşaallah.Selâm ve sevgiyle.
Tebrikler Babacığım başarılarının devamını dililyorum. Oğlun Veysel...
Sevgili Güldeste'ler :)
HAFTANIN ŞAiRi Veli Bilici ***KUTLUYORUZ***
Güldeste Şiir Grubu/nda seçici kurul tarafindan;
HAFTANIN ŞAiRi seçilen Veli Bilici
beyefendiyi
can-ı yürekten TEBRiK ediyorum...
Başarılarının devamını ve hayatta MUTLULUKLAR diliyorum....
En güzel şiirlerinden biri ile bu güzel başarısını KUTLU/yorum...
Güldeste Şiir grubu kurucusu Fatımâ Hümeyrâ Kavak
Seçici KURUL
İrfan YILMAZ
Melih BAKi
Burhanettin AKDAĞ
Hamit KÖRKEN
Seyit KILIÇ
Deryâ DENiZ
Emre ÇAM
Necdet EREM
Fatma GÖKMEN
Fikret OĞUZTÜRK
Mehmet NALBANT
Fethullah GÜMÜŞ
Züleyha Özbay BiLGiÇ
Fatimâ Hümeyrâ KAVAK
**************************
Çağrı
Kendinle kavgayı bırakıp artık,
Kabuğu kırarak öze gelesin.
Sevgiyi sırtına eyleyip azık,
Zamanı yararak bize gelesin.
Sabır süzgecinden geçerken zaman
Birlikte olmakta rahmet var her an.
Bir ııkmaz girdaba koymadan Rahman
Çağrıya uyarak bize gelesin.
Vakit geç olmadan, ümit gitmeden,
Kalplerde var olan sevgi bitmeden,
Ruhun cesedini terk eylemeden
Zinciri kırarak bize gelesin.
Gelesin,ey yolcu hana gelesin.
Derelerden ak, ummana gelesin.
Buhar gibi sis gibi... Kayıp olmadan,
Kendini bularak bize gelesin.
Bilmem ikilikler çok mu çekici?
Cazip gelir bozguncuyla, yıkıcı.
Derdin döküp anlatırken Bilici,
Çağrıya uyarak öze gelesin.
Veli Bilici
21.04.1999-Osmaniye
Bilmem İkilikler Çok Mu Çekici?
Cazip Gelir Bozguncuyla Yıkıcı
Derdin Döküp Anlatırken Bilici
Çağrıya Uyarak Öze Gelesin.
Veli Bilic
21.04.1999-Osmaniye
Veli Bilici
Kendinle kavgayı bırakıp artık,
Kabuğu kırarak öze gelesin.
Sevgiyi sırtına eyleyip azık,
Zamanı yararak bize gelesin.
Sabır süzgecinden geçerken zaman
Birlikte olmakta rahmet var her an.
Bir ııkmaz girdaba koymadan Rahman
Çağrıya uyarak bize gelesin.
Vakit geç olmadan, ümit gitmeden,
Kalplerde var olan sevgi bitmeden,
Ruhun cesedini terk eylemeden
Zinciri kırarak bize gelesin.
Gelesin,ey yolcu hana gelesin.
Derelerden ak, ummana gelesin.
Buhar gibi sis gibi... Kayıp olmadan,
Kendini bularak bize gelesin.
Bilmem ikilikler çok mu çekici?
Cazip gelir bozguncuyla, yıkıcı.
Derdin döküp anlatırken Bilici,
Çağrıya uyarak öze gelesin.
*******
Yıllarca okunacak ne büyük bir anlatım şair kaleminden...Okumak büyük keyifti benim için...TAM PUAN.TEBRİKLER...
Sevgili kardeşim,
Bizim milletimizi savaş meydanlarında yıkamayanlar aramıza nifak sokmakta başarı elde ettiklerini sanıyorlar..maalesef bizlerde kanıyoruz..ne varsa şair yüreğinizin seslendiği gibi birlikte var,dirlikte var.kalemin daim olsunç.selam ve sevgilerimle.
Eyvallah Dost;Bu güzel çağrıya tüm insanlığı davet ediYORUM.....Tam P.
çok güzel yazılmıj bir şiir uyaklar kafiyeler yerli yeriinde doğruluğa dürüstlüğe insanlığa ve insanca yaşamaya dair bir davet
Sabır süzgecinden geçerken zaman
Birlikte olmakta rahmet var her an.
Bir ııkmaz girdaba koymadan Rahman
Çağrıya uyarak bize gelesin
dilerim sizde duygu selalasine gelirsiniz
eyvallah yüreğine sağlık
Bu şiir ile ilgili 8 tane yorum bulunmakta