Vatanı sarmışlar, dört bir yandan;
Uyan! Ey yurdum, uykundan uyan.
Vakit yok, lanet, ayak basmadan;
Uyan! Ey yurdum, derin uykundan.
Bir zamanlar neydik, bak şimdi ne olduk;
Nedendir? Söyle! Aslımızı unuttuk.
Yoksa! Kendimizi, ''Batı 'dan mı'' sandık;
Doğru yolu bıraktık, yanlışa saptık.
Ezanlar okunur, şükür ki! Beş vakit ülkemde;
Namazlar kılınır, bir-iki saf cemaat ile.
Nefesimiz belki de, cemaatin hürmetine;
Uyan! Ey yurdum, çabuk! Aslını bul sürat ile.
On dört asıl evvel, cihan halinden beter idi;
Bir gece güneş açtı da, alem kendine geldi.
Güneş ki hiç batmayacak, Rabbimin kelimesi,
Sadece, kara bulutlar etrafını çevirdi.
Vatan ile imanı, bir tutardı atalarım.
Biri olmaz ise, bilirlerdi diğeri yarım.
Vaktimiz kalmadı! Çabucak, ayağa kalkalım.
Bulutları kovalım, güneşi aydinlatalım.
Yasin Gençkol
Kayıt Tarihi : 7.9.2024 15:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
