Çağrı Şiiri - Orhan Börcek

Biz bu yolu doğru bilip gittikse,
Hakk’a erişmektir zorumuz bizim.
Kalbi Kâbe sayıp tavaf ettikse,
Aşk’ı muhabbettir çağrımız bizim...

Abdest almak yetmez bedenimizle,
Cismin yıka! Esas ruhu temizle.
Yürek hanemizle, can evimizle,
Gönüldür ibadet yerimiz bizim...

Belki helak olduk candan sevmekle,
Ancak; müsterihiz sırra ermekle.
Zar-zor bulduk zaten, bin-bir emekle,
Feda olsun dosta serimiz bizim...

Kimimiz ömrünün son baharında,
Sırayı bekleriz hilkat garında.
Hırsız-arsız dolu can pazarında,
Şeytana zevâldir kârımız bizim...

Övgüye meyil yok vakur işinde,
Kavrulur gönlümüz aşk ateşinde.
Gâh Nevruz gününde, gâh örs başında,
Alev-alev yanar harımız bizim...

Arıldık-durulduk huzura geldik,
Nefis merhumunun namazın kıldık.
Kelamda yalanın guslü hak bildik,
Nefrettir seciye kirimiz bizim...

Maharet elzemi sırra ermektir,
Hakikat ehline gönül vermektir.
Mendebur iblise söylenen tekdir,
Bir ölür bin doğar dirimiz bizim...

İnsanlık tarihi evliya dolu,
Aynı yere çıkar sağıyla solu.
Yolumuz Muhammet-Ali’nin yolu,
Abdal Pir Sultan’dır pirimiz bizim,
Hünkâr Hacı Bektâş: Mirimiz bizim …!