Çağlayar insan Şiiri - Sevinc Arzulu

İçime hesretin demi yığılsa,
Ferehin, sevincin kemi yığılsa,
Gözüne illerin qemi yığılsa,
Dönüb dağ çayına çağlayar insan.

Tarixi vereqle, neler danışır,
Xeyir-şer hemişe küsüb-barışır.
Qorxsa ki inciyer dostu-tanışı,
Vüsalın yolunu bağlayar insan.

Dayanıb cüt olan mezar başında,
Her biri iyirmi, otuz yaşında.
Sanki sirri vardır mermer daşın da,
Elece ürekden ağlayar insan.