Çağlayan ve yosunlar Şiiri - Cafer Cebe

Aşk çaglayana benzer
Saç bir gül ise
Dönüp dönülür
Koklanır
Dudağa da değer
Kurala uymaz
Bir öpücük de olur
Sarmaş dolaş
Aşka durur dalgalar
…
Aşk çağlayana benzer
Söz dinlemez
El ele ulaşır
Göz göze dokunur
Dünya durur ansızın
Ürkütmekten korkar
Alır başını gider yıldızlar
…
Aşk dediğin bir çağlayandır
Akar bir göle
Bir suskuya
Bir yosuna döner
Sevdayı
Aşk izlerini
Küsmeyi
Gözyaşını
Hüznü de barındırır
Öyle de düşünülür ki
Binbir derde deva yosunlar
…
Hayat bir çağlayandır
Ama akmayı da yitirir
Küsmeye de durur
Çağlayanlar kırılgan
Çaglayanlar küsedurur
Çağlayanlar hüzün olur
Gözyaşına dönüşür
Küser
Küse dururlar
…
Hayat bir çağlayan
Buza da kesilir
Gecenin karanlığına da akıp dururlar
Sesli de aksan
Bağırsan da nafile
Kulaklar duyguya uzak
Ve durulur
Yosunlar kara bağlar
Küskün…
Sesini
Sevdasını yitirir
Yitirir çaglayanlar…..

Cafer Cebe
Köln, 05 Mayıs 2009