Çağlayan Gibi hayat Taşıyanlara

Çağlayanlar gibi hayat taşıyanlara
Demirden bir kalenin içinde Adalet!
Bilirmisiniz özgürlük nedir?
Soruyor ölüme gidenler:
Haklı olan kim bu kavgada?
Ateş ve su,
açlık ve tokluk,
yaşam ve ölüm...
Ucu bucağı olmayan bu çığlığın amacı ne?
Acıları birazcık ödünç alabilseniz. Ahh alabilseniz!
Onların damarlarında uyanan sevinci,
uyanan umudu ödünç alabilseniz!
Bir adam,
bir sokak,
bir ev...
Yüzler, gülüşler, susuşlar boylu boyunca unutmuş tüm bunlar.
Dünyanın ölümünü görseniz ne ki? ,
Suyun toprağın,
en yakın dostlarının birer birer ölümünü görmek neki?
Ölüyor insanlık açlıktan...
Demirden bir kalenin içinde...
Yaşam ki bir kum saatidir usulca akan
Onların yaşamı Çağlayan!
insanlığın şu dağılgan yüreği, şu köpüklere imrenen aklı,
dolsun artık bir nehir yatağına ve birleşsin artık Nehirler.
Lime lime olmuş değerler!
Hangi el bozdu benliğimizi?
Neresinde yanıltıldık yaşamın?
Kelimelerimizin değenekli çobanı kim?
Soranlar direniyor hücre hücre ve diyorlar ki:
Damla damla bile su içemezsekte
Yenilmeyeceğiz,
boyun eğmeyeceğiz hiçbir şeye!
Hep direnen bir yanımız kalacak geleceğe
Yazılacak insanlığın seyir defterinde.
Bu onların direnişi değil,
titreyen bir ışık gibi korkan insanlığın direnişi,
aç çıplak çocukların direnişi
Kana kana çeşmelerden su içemeyenlerin direnişi.
Gözlerinde, dillerinde kuşatılmış bir ülke var:
İşte o ülkenin adalet isteyişi.