Çağlasaydın! Şiiri - Dursun Yelken

Mabetler ağlamaz, sen ağlasaydın;
İmanla kalbine nur bağlasaydın.
Tevekkülle girip “Aksa” içine;
Yeter ki kalbini pek dağlasaydın.

Miskinlik ütünde, sızar fistanlı;
Çöllerde üç buçuk gezer fistanlı.
Resul’un ruhunu üzer fistanlı;
Orada düzeni sen sağlasaydın…

Vakitli vakitsiz azar kefere;
Haddini bildirmek lazım kâfire!
Huduttan çıkmadan büyük sefere;
Tüfeği yeniden tek yağlasaydın.

Mazlumoğlu çölde dikilse tuğlar;
Ordunun başına geçse Başbuğlar…
Senin naran ile yıkılır dağlar;
Varıp ceddin gibi bir çağlasaydın!