koyu gri bir bulutsu peşinde
dolandıkça kıyılarında üşürdü nehir
ve rüzgar
kaçacak yer arardı suskunluğundan
dökülmeyi seçtin bizim gibi yapraklar
sen hiç öldün mü kumandan
yitirip hançerini yalnızlıktan
ümit edilen ve edilgen
tüm bunların bir anlamı olmalı
sen hiç öldün mü kumandan
ay ışığı altın oklarıyla uzandıkça denize
bu şehirlere öksüz kaldırımlar doğar
işsiz ve güçsüz ve tabelasız akşamlar
kıvranır durur içinde daha dün
çok sevdiğin ikiyüzlü umutlar
-gitme-
Öylesine söylenmiş her sözün
ardındaki kuşku sensin
sevgilim...
terkedilmiş bir hazan gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!