Çağlamak olmur Şiiri - Sevinc Arzulu

Görünməz nə əli, nə də ayağı,
Tanrının ucadan uca dayağı.
Bəzən köks ötürrəm qocasayağı,
Gülüm, hər gedənə ağlamaq olmur.

Adamın yumşağı, həm sərti vardır,
Eh, gülən insanın min dərdi vardır.
Içində mərdi var, namərdi vardır,
Hər yaxın dosta bel bağlamaq olmur.

Qorundum pislikdən gizlin sirr kimi,
Qiymətdən düşməyən inci, dürr kimi
Qoşulub Araza dəli Kür kimi,
Hər deyən məqamda çağlamaq olmur.