Senin adın hüzün,
Öğledensonrasında güzün
Bitirimemiş sözüsün.
Senin adın hüzün
Eski bir zamana ait yüzün
Dokunamadığım görüntüsüsün.
Altı senelikti ayakkabım,
Lacivertti eskiden sonra yıprandı beyazladı,
Öyle içindeydi ki hayatımın
En sonunda dikişleri patladı.
Önce dolmuş şöförü güldü,
Sonra yolcular bakışları alaycı,
Anladım ki ben,
Basit detayların arkasındaki,
Büyük hüzünlerin insanıyım.
Bu yüzden,
Minik kalp kırıklıklarıyla
Sizlerden farklı hep bir yanım...
Yağmur yağdı şımarıkça
Fırlattım kelimelerimi gökyüzüne
Ben oldu bütün damlalar
Dokundu ellere,yüreklere....
Sizler büyük cümleler kurar
Büyük büyük laflar edersiniz
Ben bıraktığınız kelimeleri,
Yavaş yavaş koklarım bilmezsiniz
Öyle kördür ki gözleriniz
Girip çıktığınız kalpler darmadağındır
Meğer ne kadar mutluymuşum
Tahta sandalyemle ben
Boyu boyuma eş
En yakın arkadaşımken.
Ne kolaymış anlatması
Otururken üstünde gülmesi,ağlaması
Penceremi çalan eski rüzgar,
İçeri gir demek isterdim
Ama ellerimde bi ton ayrılık,
Kışla beslediğim şizofren yalnızlık
Ve senin kalbinde yığınla kırıklık var.
Git be geçmişim kokulu dostum
Yağmur yağdı,
İnsanlar koşuşturdu oraya buraya,
Rüzgar esti öncesinde fırtınanın,
Ben hiç kıpırdamadım.
.çerlerde biyerlerde kapı çarptı,
Bişeyler yere düştü kırıldı,
Sonbahardan kışa
Sarılar dönüşürken saf beyazlığa
Hep iki kelimedir adın dua gibi
Yeşillere kadar dudaklarımda...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!