Ey Sevgili!
Bakıp yârin cemâline,
Çağırırım ey Dost seni!
Ersem nefsin kemâline,
Çağırırım ey Dost seni!
Tâ Elest'ten bende yâre,
Bulamadım neden çâre?
Şu yüreğim pâre pâre,
Çağırırım ey Dost seni!
Cami, havra, kilisede,
Bin bir çeşit hâdisede,
Saat, dakka, sâlisede,
Çağırırım ey Dost seni!
Fânilerde yokmuş vefâ,
Türlü türlü verdi cefâ,
Sende imiş yalnız sefâ,
Çağırırım ey Dost seni!
Tarsûsî kul sanki deli,
Kimisi der olmuş veli,
Boş vermişim gayrı eli,
Çağırırım ey Dost seni!
"Adem KAÇAR - 26/05/2018"
Adem KaçarKayıt Tarihi : 27.5.2018 00:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ben 'İnsanlar ne der!' putunu kırmışım, beni bununla korkutamazsınız; Hakk'ın ne dediğinden gayrısı umrumda değil..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!