Çağırdığın Meçhul

Çağırdığın meçhul, gelmeyen hâldedir,
Ona yürürsün, ayaklar kutsal bir sırdır.
Görünmeyenin görünür kılındığı yerde,
Sessizlik bir dil olur, kalp bir kapı.

Bektaşi der ki:
“Erenlerin sırları, sırları erenlerde saklıdır,
Keramet, bir nazar değil,
Yolun kendisidir, yürüyenin ruhudur.”

Ağaç çağrıldı;
Ama dönüşü yoktu sesi işitenin dışında.
Çünkü gerçek çağrı, sessizliğin ötesindedir,
Ve kerametin özü, giden değil, gidebilendir.

Bir adım atarsın karanlığa,
Ayağının bastığı yerde saklıdır ışık,
O ışık ki;
Davet edene değil, gidenin yüreğine doğar.

Muhabbet, ezelden beri bilinen bir sırdır,
Sözler değil, adımlar anlatır hakikati,
Ve sen;
Gelmeyene yürüyerek,
Kendi kerametini yaratansın.