Çağır Garson Şiiri - Rosa Justitia Kosmos

Çağır, garson çağır!
Bir konsomatris çağır
İçsin bizimle sabaha kadar
Bir bilseniz onların yerinde
Olmak isteyen ne kadarları var?

Söyle garson söyle!
Sıyrılsın parmaklarımızdan düpedüz
Törenle takındığımız alyanslar
Dolup boşalırken
Karşısında küçülüp büyüdüğümüz
Bir anıyı bin şemaya çeviren piyaleler.

Getir garson getir!
Grappa, martini, Ouzo, votka, buz,
Tarator, peynir
Donatsınlar sermest masalarımız
Doyasıya içmek istiyoruz.

Bağır garson bağır!
Dönsün yerlerine beyhude bekleyişler
Gönül körcek iniyor bir yerlere
İçine düştüğümüz
Mutsuz günlerin nefretini
Buralara kusmuşuz bir kere.

Aç pencereleri aç garson!
Rüzgâr çalmadan girsin içeriye
Vurmadan Algarina’larımız karaya
Bedbahtlığın mazlum fısıltıları
Bir adım daha gelsinler beriye.
Söyle garson söyle!
Çalsın Garp’dan bir parça kemancı
Oraladan çoktandır dinleyemedik
İçli bir parça
Ama kimse ağlamasın bu gece
Zira evdeki ağlayanlardan kaçtık.

Dinle garson dinle!
Mona Lisa gibi kibar
Sokakta çiçek satan bir kız gezinir
Belki evde bir hastası vardır
İlaç parası kazanmak istiyor.