Çağır Beni Şiiri - Yılmaz Tosun

ÇAĞIR BENİ
ıssız bir sokak tüm lambalar kapatılmış biri tüm sokak lambalarının gölgesini bir bir çalmış.
karanlık zındani bir gece aylardan ekim yavaş yavaş sonbahar gelmiş bu kente,caddeler sokaklar sarıya boyanmış
kaldırım taşları rüzgarın yaprakları esintisine alıp sürüklemesiyle karma karışık bir sessizliğe bırakmış kendini.
uzakta sahilde bir bank ve o bankta oturan bir eski yüz görüyorum,hiç mi hiç yabancı gelmiyor bana o siması alıyor beni götürüyor
yanına dokunacak gibi oluyorum yaşlı bir kadın elinde eski resimlere bakıyor.buz tutmuş bedeni titriyor besbelli halinden üşüyor.
ellerine bakıyorum yüzünü çıkaracak gibi oluyorum yüreğimde de öyle bir sızı var ki içim burkuluyor.
çatlamış yanakları göz çukurları sim siyah olmuş,oracıkta ağlayan gözlerini görüyorum ama elindeki resimi göstermiyor bana
neden ağladığını soracakken gözlerini silmesi için cebimden bir mendil çıkarıyorum yıllar önce hasretimin benim için,yaptığı işlemeli mendilimi veriyorum içim parçalanarak.ama başka seçeneğim yok ki o kadının ağlaması içimi parçalıyor mendili uzatıyorum o anda elimden mendili alacakken düşürüyor ve elleriyle yerde aramaya başlıyor o anda bende film kopuyor kadının gözleri görmüyor ama resimlere nasıl bakıyor bu kadın diyorum,ve soruyorum afedersiniz gözleriniz... diyor ki sevdalımdan kalan hediyem bu gözlerim kaldı,onu hayal etmeyim gözmeyim diye onları aldılar benden ama olsun yinede görüyorum onu gözlerimi kör edebildiler ama yüreğimi söküp atamadılar diyor,bu ses allahım buses bu ses beni çağıran ses rüyalarımda gördüğüm yılmaz gel seni bir sahilde hergün bekliyorum! ! diyen bu ses 30 yıldır kulaklarımda duyduğum bu ses işteee.ellerini tutuyorum mendille gözlerini siliyorum elleriyle mendili okşuyor kokusundan tanıyor mendili heyecanlanıyor 30 yıl önce kendisinin sevdalısına, bana verdiği mektubu tanıyor.resimleri gösteriyor bana siyah beyaz eski resimlerimizi bunlarla avumdum yıllardır diyor.. sonra ellerime dokunuyor buz kesmiş bedeni kaldıramıyor ve oracıkta diyor ki bana geleceğini mutlaka ama mutlaka geleceğini senin kollarında canımı vereceğimi biliyordum diyor seni çok çağırdım seni çok aradım artık sesimi duydunya artık seni göremesemde sonbir defa dokundumya artık bu canımı verebilirim diyor bana,ve kollarımda son nefesini veriyor.alnından öperek onu kucağıma alıp uzaklaşıyorum sahilden.vasiyetimide bırakıyorum öldüğümde onun yanına gömün beni ne zaman çağırırsa yanında olmak istiyorum çağır beni sevdam çağır beni

YILMAZ TOSUN