Sular akıyordu, bir ormanın içinde,
ve yaşıyordu insan-dostları beraberce.
Kamplar yapılırdı vadinin her yerinde, asla yakalayamadığınız,
kimi zaman da destanlar yazılırdı savaşçıların keskin gözleri ve parlak zırhlarıyla,
ışığını aydan alan.
Küçük-insanlarla festival düzenlendi ilk ve son kez, kinden uzak.
Daha da batıda asil-kan yaşamaktaydı,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta