Çağı Kirlettik Şiiri - Cuma Ali Çetin

Çıkar çevresine ayak uydurup...
Vefa, dostluk denen ağı kirlettik.
İçten içe türlü planlar kurup...
Gönülden gönüle bağı kirlettik.

Önce böyle değil çirkine ges'tik !
Her şeyde dürüstçe haykıran sestik !
Serpeneyi söküp tiyeği kestik...
Bize üzüm veren bağ'ı kirlettik.

Ne güzel yer diye sevince batıp !
Yüz yıllık ağacın dibinde yatıp !
Pet şişe, poşet ve çekirdek atıp..
Vadiyi, ovayı, dağı kirlettik.

Tüzük halindedir çoğunda hile...
Yamukluk mevcuttur geninde bile.
Şu parti, bu parti doladık dile...
Maalesef solu ve sağı kirlettik.

Etrafa acıyla korku salarak !
Şirki benimseyip derde dalarak !
Dini icraatta hava alarak...
Yürekte eriyen yağı kirlettik.

İnsanlık düz yoldan çıktı ne yazık !
Bir birini dahi yıktı ne yazık !
Zalim güldü, masum bıktı ne yazık...
Cumali asır'ı, çağı kirlettik.