Tarlası, bağı varken, terk eylemiş kazayı,
Taşı toprağı altın deyip, vurmuş o da kazmayı,
Sanki dünyayı fetih etmiş, merak eder uzayı,
Yönünü değiştirip, ''çağdaş'' olacakmış..!
Köyden uzaklaşmış, unutmuş insanlığını,
Koca şehre ayak uydurup, değişmiş kılığını,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta