En serin sonbahar akşamında,
Yavaşça çıtırdayan kömür sobasının arkasında ısıtıyorum yüreğimi.
Ateşin değdiği her noktada aşkı hisseden yüreğim,
Her soğukta aşkın acısıyla savruluyor başka gönüllere.
Ve her savruluşunda tekrar yolunu kaybediyor.
Ateşi hissettiği her anda ise aldanıyor tekrar tekrar.
Bir gecede kuruyan “DENİZ”ime inat
Gözyaşlarımla oluşturduğum göllerimde yüzüyorum.
Gecelerimin biçare gökyüzüne bakarken
Çaresiz çehremin yansımasını görüyorum.
Ağlıyorum bir kez daha
Gözyaşlarımın yüzümde oluşturduğu şekillerle fal bakıyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!