Kalabalığın arasından bir ceylan gözlü;
Aklı başındadır, sevecen ve doğru sözlü.
Rahatlatıcı bir esinti gibidir sesi,
En nihayetinde ortam' ısıtır neşesi.
Nereden çıktın ey şu pınarın su perisi?
Kara kaşı hilal, kara gözü yıldız;
Göründüğü gibi değilse olduğu gibi
Dibi görünmeyen bir gölün dolduğu gibi
Karanlık ardından güneşin doğduğu gibi
Ve karanlığın aydınlığı boğduğu gibi
Sevgiliye çiçek verenin yolduğu gibi
Yürüyordu, uykusuz-yorgun, kendi başına
Düşündü, acaba bela mı aldı başına?
Aynada baktı kara göze, çatık kaşına;
"Bir son vermek gerek" düşüncesi, telaşına :
"Seni düşünüyordum, kapalıyken gözlerim;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!