Yalnızlık;ilk baharda açan ilk çiçek,
Son baharda ağaçta kalan son yapraktır.
Kuru bir daldır yalnızlık.
Çıplaktır şuan, yalnız ve korumasız
Boğaz manzarası eser üstüne ve dökülür şalkı,
Elbet toparlanmak içindir bu gidiş,
Yeniden gelmek içindir bu haykırış,
Mevsimi geldi ayrılığın
Sessiz bir kayboluş bizimkisi,
Yok oluverir istemesen de,
Hatırı sayılır değil aslında,
Yılların izinden kalmış geriye acısı
Ağlıyor özleminden sevginin
Oysa ki tutamamıştık özlemin matemini.
Sessizsem bakma öyle gözlerime ,
Arama keder , çıkar , yalan , şüpheyle,
Üzdüysem seni eğer bilmeden ,
Darılmayla gücenmeyle sevme ,
Dağlar mı girdi aramıza ,
Olmayacağını biliyorum,
Aşk öyle kör etmiş ki beni,
Olduramıyorum.
Sanki hayatın bütün mücadelesini kaybetmiş gibi,
Sızlanıyorum,
Bir çocuk oyununda haksızlığa uğramışçasına,
Sensizliğin Akşamı var içimde
Her şeyin bittiğini gösteren
Güneşli bir sabahın ardından gelen
Yağmurlu bir akşam
Evimin balkonunda oturuyorum
Sen gittin gideli
Çıkamıyor artık ayaklarım
Zorlu yaşamın yokuşlarını
Sensizlik kör etti beni
Göremiyorum artık iyiyi,güzeli
Çıkarım balkona dururum,
Sarılırılım gecenin sessizliğine,
Dinlerim onu anlatir,
Sevdalar yok,bitti diye.
Uyutmuyor artık kalbimde ki çığlıklar,
Dalgınlık esir aldı beni düşlerimdesin,
Ne yapsam kurtulamıyorum senden,
Her zaman sol köşemdesin,
Senelerce sürdü bu hasretim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!