Çağcıl Bir Sıkıntı Şiiri - Recep Uluçay

Geceyi omuzlarından öpüyorken kar
Yüzümde gezinen hep bir alaycı tebessüm
Kalbimde yılların zehirli tortusu var
Sokak lambalarından yavaşça sızan ölüm

Ben dünyayı baştanbaşa resmeden ressam
Ve muammalar içinde kaybolan evsiz
Gülleri gökyüzünün koynuna bıraksam
Ne çare aşk ve zaman bu kokudan habersiz

Tenime miras kalan bu zavallı bilmece
Beni varlığın haçına çivileyen bu ömür
Ölümü gösterip sıtmaya razı eden hece
Dudaklarımdan acı bir haber gibi dökülür

Bilinmezler içindeyim yanı başımda deniz
Kadınların uykularına sokuluyor durmadan
Rüyalarımı anbean kuşatan giz
Ve dünyayı uykusundan uyandıran karabasan

Sen baştan sona geceyi lehimleyen sis
Surları bile titreten ey ihtiyar ölüm
Yıkılmayı bekleyen bir duvar gibi çaresiz
Sizlerden gelecek müjdemi bekliyorum