-Çağa Mahkûm-
Beton kafesler gibi,
Dört yanı saran kuleler.
Buzlu kış gecelerinin yıldızları gibi,
Donuk ışıklı pencereler.
Üşüyorum...
Belki, yalnızlığımdan
Bu hengame içinde.
Üşüyorum...
Belki, sıcak anılarım;
Silinmeye yüz tutan hayaller gibi,
Çok uzaklarda kaldı diye.
Üşüyorum...
Belki,
Elimdeki buketin jelatini,
Buzdan bir kefene benziyor diye.
Kahroluyorum pembe güllerin ölümüne.
Ve buz yürüyor...
Yüreğimden kanatlarıma...
Artık uçamam da.!
Artık konamam da,
Bahçesinde gül kokan,
Ahşap konağın sıcacık camına.
Biliyorum.!
Mahkûmum artık...
İnsan fırtınasıyla savrulmaya,
Ve beton kafesler içerisinde donmaya.!
www.muratyagan.com
Murat YağanKayıt Tarihi : 23.11.2006 02:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Buradan oraya kucak dolusu sevgi selam birazda memleket havası. Saygılarımla her ikinizede.
Ama okurken bir film geldi aklıma.. Bir adam medeniyetten/çağdaşlıktan/betonlaşmaktan/gürültüden bıkmış bir vaziyette kendini dağlara attı..
Henüz insanın bozmadığı dağlara.
Bazen çok düşündüm.. Gidipte bozmayalım diye..
yüreğine sağlık.
Saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (3)